De afgelopen jaren is de natuurlijke glans van verweringsstaal steeds populairder geworden, omdat de subtiele oranje en bruine tinten een meer natuurlijke benadering van landschapsarchitectuur en tuinbeeldhouwwerk aanvullen. Misschien wel het bekendste voorbeeld is Antony Gormley's Angel of the North in Gateshead, hoewel het veel wordt gebruikt in veel minder grandioze omgevingen, zoals particuliere en openbare tuinen, parken en terrassen.
Deze patina ontstaat door de oxidatie van staal, waardoor een fijn roestlaagje ontstaat. Conventioneel zacht staal vormt een lichte en broze roestlaag die vocht vasthoudt en ervoor zorgt dat zuurstof het niet-gecorrodeerde metaal kan bereiken, zodat de corrosie zal voortduren totdat het staal volledig is gecorrodeerd.
Deze laag is dichter vanwege de legeringssamenstelling van verweringsstaal en fungeert als een barrière tegen zuurstof en vocht uit het corrosieproces.
Cortenstaal wordt doorgaans vóór de start van het oxidatieproces geleverd en geïnstalleerd en heeft meestal een donkergrijze afwerking. Na installatie begint het roestproces door blootstelling aan water, zuurstof, zonlicht en luchtvervuiling.
Al deze factoren beïnvloeden de snelheid waarmee een beschermende oxidefilm wordt verkregen en zelfs het uiterlijk van de oxidefilm. Op het noordelijk halfrond worden oppervlakken die op het zuiden of westen zijn gericht vaker door de zon verwarmd en gedroogd, wat resulteert in gladdere, uniformere oppervlakken dan oppervlakken die op het noorden en westen zijn gericht, die zich langzamer ontwikkelen en korreliger worden.
Steden en industriële gebieden hebben doorgaans meer luchtvervuiling, vooral zwavel, wat tot diepere oxidatie zal leiden dan in plattelandsgebieden.
Helaas kan zelfs de fijne roestlaag op verweringsstaal het afvoerwater verontreinigen, en hoewel het aantrekkelijk is voor staal, kan het stenen en betonnen trottoirs snel beschadigen. Er zijn echter manieren om dit te voorkomen.
Als een cortenstaalboor naast de bestrating wordt geplaatst, is de meest voorkomende oplossing het laten van een cementspleet van 5 tot 10 mm tussen de boor en de bestrating. Indien geïnstalleerd op een voetstukplatformsysteem, zal de pakking hetzelfde resultaat opleveren. Hierdoor kan eventueel vocht onder de afgewerkte vloer (FFL) en rondom de bestrating weglopen.
Als om welke reden dan ook een opening niet haalbaar is, kan een diepere, grindachtige grens langs de buitenrand van de plantmuur lopen. Dit is een aantrekkelijke eigenschap die helpt bij de drainage en die de ruimte ook met grind kan vullen.
Waar het cortenstaalproduct over het wegdek hangt, bijAHLwe kunnen de onderkant en de accessoires van het product met poeder bedekken, zodat het op cortenstaal lijkt, maar zonder de oxidatie die tot lelijke vlekken leidt.
Vul de aanvraag in